การเมืองสังคม

น้องหมา น้องแมว กับที่พักพิงหมา-แมวจรชั่วคราว ในเขตเทศบาลเมืองแพร่

     วันนี้ได้ทราบเกี่ยวกับโครงการที่พักพิงชั่วคราวของน้องหมา น้องแมว ในเขตเทศบาลเมืองแพร่ ที่คาดว่าจะมีการดำเนินการในการสร้างที่พักพิงสุนัขจร ถือว่าเป็นการจุดประกายในเรื่องของสัตว์เลี้ยงในเขตเทศบาลเมืองแพร่ ที่มีปัญหามายาวนานมาก  กระทบถึงสิ่งแวดล้อม การท่องเที่ยว เศรษฐกิจ และสุขภาพจิตพี่น้องประชาชนเป็นอย่างยิ่ง  แต่การตั้งโครงการนี้ขอชื่นชมมากๆ  และเชื่อว่า่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้เลี้ยงสัตว์  และผู้ไม่ได้เลี้ยงสัตว์อย่างถ้วนทั่ว
     ในเรื่องของหมาจรในเทศบาลเมืองแพร่ หรือในท้องถิ่นอื่นๆบางแห่งเป็นปัญหายาวนานมาก เพราะว่าในแต่ละพื้นที่บนถนนหรือฟุตบาทก็มักจะมีขี้ของสุนัขมาขับถ่ายจนทำให้เสียบรรยากาศการท่องเที่ยว ทำให้นักท่องเที่ยวไม่อยากเดินไปไหนมาไหน หรือผู้ที่มาทำธุระในเขตเทศบาลเมืองแพร่ที่เดินทางมาจับจ่ายใช้สอย ต้องพะอึดพะอมในเรื่องนี้ รวมถึงในสถานที่สาธารณะต่างๆก็ยังมี  แต่เมื่อมีการร้องเรียนไปสถานที่ต่างๆก็จะตอบกลับมาว่า เป็นหมาไม่มีเจ้าของ หรือหมาจร

     คำตอบว่าหมาจรไม่มีในเขตเทศบาลเมืองแพร่   ทำหน้าผู้ที่เกี่ยวข้องจะไปจับหมาของเขาไม่ได้เพราะว่าหมามีเจ้าของ  เรื่องนี้คงจะต้องดูกันด้วยว่าเพราะอะไร  หมาจรทำไมมันเยอะทั้งๆที่อาหารการกินในเมืองคอนกรีตมันไม่ได้มีมากมาย  ถังขยะก็เก็บเศษอาหารเป็นสัดส่วนชัดเจน
     ทั้งหมดมันจะจริงจะเท็จอย่างไรก็คงพิสูจน์ยาก และเรื่องนี้ไม่มีใครผิดใครถูก แต่ว่าเมื่อมีการจุดเรื่องนี้ขึ้นมา  ถือว่าเป็นหนทางที่สว่างไสวที่เราจะเริ่มนับหนึ่งในเรื่องคำว่าหมาจร  รวมถึงหมาที่มีเจ้าของและสัตว์เลี้ยงอื่นๆด้วย  นับหนึ่งไม่ถึงกับมากมายในเรื่องของกฎระเบียบ  แต่จะต้องมีสองและสามตามมาอย่างแน่นอน

     เรื่องนี้หากไม่พิจารณาถ้วนถี่แล้วอาจจะกลายเป็นว่า  ไปเอาหมาที่มีเจ้าของแล้วไม่ต้องการเลี้ยงอีกต่อไปมาอุปการะดูแลแทนเจ้าของที่เลี้ยงเดิม  ซึ่งมันจะทำให้เกิดปัญหาเพิ่มขึ้นได้หากว่าคนเลี้ยงหมาพอไม่อยากเลี้ยงหรือเห็นว่ามันป่วย ก็จะปล่อยให้เป็นหมาจรเพราะเห็นว่าในหน่วยงานในเขตเทศบาลเมืองแพร่  ก็คงจะจับหรือรับมาเลี้ยงต่อเป็นหมาจร
     สิ่งที่ร่วมคิดด้วยคือที่จะสร้างขึ้นมาเป็นที่พักพิงนั้นคือหมาจรจริงๆหรือหมามีเจ้าของแล้วไม่อยากเลี้ยงแล้วปล่อยออกมา เพราะว่า หากเปรียบเทียบแล้ว องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อื่นๆ ไม่ค่อยจะมีปัญหาหมาจรเหมือนในเขตเทศบาลเมืองแพร่  เรื่องนี้จะต้องมองลึกลงไป และอาจจะเป็นศูนย์รวมที่หมาในพื้นที่อื่นๆที่ไม่อยากเลี้ยงนำมาปล่อยในเขตก็เป็นอีกมุมมองที่ข้ามไปไม่ได้เหมือนกัน

     แต่การเริ่มกระบวนแก้ปัญหาถือเป็นเรื่องที่ดีมาก และผู้เขียนขอสนับสนุนโครงการนี้   แต่ต้องดูด้วยสิ่งที่จะต้องไปแก้จริงๆต่อไปคือมาตรการกับคนเลี้ยงหมา  และความอึมครึมในเรื่องของระเบียบในสัตว์เลี้ยงที่ไม่ชัดเจน  ทำให้มันเกิดช่องสูญญากาศ ที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง  แต่พอในเขตเทศบาลเมืองแพร่ มีเรื่องของหมาจรที่จะมีการเข้ามาดูแลก็จะทำให้กลุ่มคนเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวมีแนวทาง ช่องทางที่จะปรึกษา  และมีการปรึกษาหารือกันในกลุ่มคนเลี้ยงสัตว์ในเขตเทศบาลเมืองแพร่  เพราะว่าปัจจุบัน  คนเลี้ยงไม่สามารถแลกเปลี่ยนในกลุ่มคนเลี้ยงด้วยกันไม่ว่าวิธีการเลี้ยง อาหาร  การดูแลรักษา  พอหมาหรือสัตว์เลี้ยงเป็นอะไรไปก็อาจไม่สามารถสู้กับค่ารักษาที่แพงได้ก็มี  จึงอาจจะจำเป็นต้องนำไปทิ้งในที่สาธารณะด้วยความจำเป็นก็มี  ซึ่งเป็นข่าวอยู่อย่างต่อเนื่องในโลกโซเชียล
     โครงการนี้จึงถือเป็นบุญของน้องหมาแมว ที่จะได้มีชีวิตที่ดีขึ้น และขอขอบคุณแทนผู้เลี้ยงน้องหมาน้องแมว มา ณ ที่นี้ด้วย
     ปล.บทความนี้เป็นความเห็นส่วนตัว อาจจะมีความคิดเห็นที่ดีกว่านี้ โปรดหาข้อมูลด้านอื่นๆที่เกี่ยวข้องมาประกอบก่อนที่จะเชื่อหรือคล้อยตามตามบทความนี้
สุภัทร แสงดอก บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ข่าวเมืองแพร่: ผู้เขียน